किशोर नेपाल ज्यु को यो पुस्तकमा कथाकारले ४ प्रतिनिधि महिला पात्र को कथा पस्कनु
भएको छ, बैजयन्ति, मानुषी
, आरोजा र सारिका ..कथाको को मुख्य पात्र "कथाकार” स्वयम लाई अलि बढी महिला प्रति लोभी/ छुच्चो ,
परिवार प्रति गैर जिम्बेबार भएको देखाइएको छ,/ हुन् आधुनिक समाजका सहर का प्रतिष्ठित हरुको मुखुण्डो उतार्ने
कोशिश हुन् सक्दछ यो /..बैजयन्ति को कथा पूर्ण लाग्दैन , मानुषीको को सफलता अलि बढी देखाईयोकी? जस्तो लाग्दछ..खैर
मेरो व्यक्तिगत विचार हो..म पेशेवर पुस्तक समिक्षक त् होइन ..अरोजा को चरित्र को अन्त्य
अलि अस्वाभाविक लाग्यो/..सारिका को पात्र जिबन्त छ/..वर्तमान समाज का सफल मानिएका मान्छे, महत्वकाक्षि
युबती को कसरि शोषण गर्दछन,
र महिला हरु कसरि [रुप मा] सफल देस्खिन्छन भन्ने
कुरा राम्ररी देखाईएको छ/ यो पुस्तक पढ्दा अहिले को समाज [ सहर को] लाई बुझ्न सजिलो
हुने देख्दछु/
महत्वकांक्षी हुनु तर अस्वाभाविक रुपमा नहुनु ..सायद अरोजा को चरित्र बाट यहि सन्देश लिने हो कि?
महत्वकांक्षी हुनु तर अस्वाभाविक रुपमा नहुनु ..सायद अरोजा को चरित्र बाट यहि सन्देश लिने हो कि?
यो पुस्तक पठाउने भाई रमेश लाई धन्यबाद /
राजेन्द्र पराजुली
टोक्यो जापान
मिति २०१२ अप्रिल ५
बाँकि अर्का समिक्षक को नजरमा
साभार http://pokharasamachar.com/?p=5664
मनोज घर्तीमगर । वरिष्ठ पत्रकार किशोर नेपालको तेस्रो उपन्यास
‘शहरको कथा’ यतिबेला बजारमा छ्याप्छ्याप्ती छ । विभिन्न सपना बोकेर शहर
झरेका हजारौं युवायुवतिको कथा बोकेको उपन्यास साँच्चिकै पठनिय छ । जुंगा
अनि कपाल समेत फुलेर सेतै हुनु भएका किशोर नेपालको नामसँग उहाँको स्वभाव
पनि ठ्याक्कै मेल खान्छ । उमेरले पाको भए पनि उहाँ सँधै किशोर देखिनुहुन्छ,
आफ्नो लेखन शैलिमा मात्रै हैन व्यावहारिक रुपमा पनि । पत्रकारितामा यति
लामो समय बिताईसकेका किशोर दाईको लेखनी अझै पनि युवापिढीमा केन्द्रित छ ।
संगत पनि युवासँग नै बढि भएको देख्छु । पत्रकारितामा लामो समय बिताएपछि दाई बन्नेहरुका अगाडी किशोर दाई साँच्चै ईश्र्याको पात्र हुनुहुन्छ । कारण उहाँ यो उमेरमा पनि साहित्य र पत्रकारितमा उत्तिकै सक्रिय हुनुहुन्छ । त्यो पनि पुरानै ढर्रामा नभई नयापुस्तासँग घुलमिल गर्दै । अघिल्लो पुस्ताका धेरै दाई पत्रकारहरुले पछिल्लो पुस्ताका पत्रकारका कुरा त सुन्दैनन् भने यो जमानाको युवापिढीको कुरा बुझ्न कसरी सकुन् ? सायद त्यसैले हो की उनीहरुले युवालाई पछाडी त लगाउन चहान्छन् तर, उनीहरुको भावना बुझ्न सक्दैनन् ।
हरेक कुरा फरक तरिकाले विश्लेषण गर्ने किशोर दाई अन्य पत्रकारभन्दा फरक दृष्टिकोणको हुनुहुन्छ । त्यसैले उहाँ द्धन्दकालमा देशदौडाहामा जाँदा देखेको घटनाक्रमलाई टिपेर ‘शहरको कथा’ मा उन्नु भएको छ । सत्य कुरालाई ओकल्न बढि साहित्य घुसाउने नाममा लेखक बाहेक अरुले नबुझ्ने बनाउनै पर्दैन । सत्य कुरालाई त केवल शिलशिला मिलाएर लेखे पनि राम्रो हुनसक्छ । किशोर दाईले यहि नेपाली समाजमा भएका परिदृश्यलाई शिलशिलेवार रुपमा लेखेर पुस्तकाकार दिनु भएको छ–शहरको कथा मा ।
नेपाली समाजमा अझै पनि खरो सत्य बोल्न हिच्चिकिचाउनेहरु बढी छन् । सत्य कुरा सँधै तितो हुन्छ । त्यो तितो बोल्ने दुस्साहस गर्नु भएको छ उहाँले ।
किशोर दाई उसै त ठाडो स्वभावको मान्छे हो । मन पेटमा पाप नहुने मान्छे बढि खरो हुन्छ । त्यहि भएर उहाँ ‘शहरको कथा’ मा पनि खरो रुपमा प्रस्तुत हुन भएको छ । पछिल्ला सयमा बजारमा आएका अन्य उपन्यास लेखकको भन्दा निकै फरक लेखन शैली छ किशोर दाईको । पुराना ढर्राका लेखकले अहिलेका युवायुवतिको बारेमा के लेखुन् । कारण अहिलेका युवायुवतिले प्रयोग गर्ने भाषाको भेउ नै पाउँदैनन् उनीहरु । तर, किशोर दाईले रिपोताज शैलिमा लेखेको उपन्यासले अहिलेका युवायुवतिको दुरुस्तै कथा उतारेका छन् ।
मुख्य पात्र अरोजा र म पात्रको वरिपरि घुमेको यो उपन्यास पढ्ने जो कोही युवायुवतिलाई कतै आफ्नै कथा त हैन भनेर सोच्न बाध्य तुल्याउँछ । अरोजाका अनेकखाले रहर र सोख अनि कहिल्यै पूरा नहुने इच्छामा डुबुल्की मारेको छ उपन्यासले । कानुनकी विद्यार्थी मानुषी पहिले पतिको दुःख पाए पनि उसकै कारणले पछि उदार बनेकी छे । मानुषी पात्रका माध्यमबाट किशोर दाईले पछिल्लो सयम मायाप्रिती गाँस्ने मुस्किल नमान्ने युवतिको चरिच चित्रण गरिदिनु भएको छ । बैजेन्ती थारुले उपन्यासको उठान गरेकी छे । उसको प्रेमि जो बुटवमा भएको दोहोरो भिडन्तमा ज्यान गुमाउँछ । जसले माओवादीको जनयुद्धमा थारु समुदायका युवायुवति कसरी प्रयोग भएका थिए भन्ने देखाउँछ । अरोजालाई भित्रैदेखी जलाउने सारिकाको चरित्र भएका केटीहरु सहरमा आजभोली छ्याप्छ्याप्ती पाईन्छन् । उपन्यासको म पात्र उपन्यासको सुरुदेखी अन्त्यसम्म सँगै रहन्छ । बेला बेला भेटिने म पात्र कतै लेखक नै हुन्की भन्ने शंका गर्न बाध्य बनाउँछ । उपन्यास पढिरहँदा कतै लेखककै आत्मकथा त हैन भन्ने शंका पनि फैलाउँछ । सुरुवात बैजेन्ती थारुबाट भए पनि सुरुदेखी नै अन्त्यसम्म उपन्यास सेक्सको वरिपरि फन्का मार्छ । शब्दका माला बुन्न खुंखार किशोर दाई उमेरले बुढा भए पनि उपन्यासमा साँच्चिकै किशोर देखिनु भएको छ ।
उपन्यासमा पोखरा, काठमाडौ, लगायतका शहरमा युवायुवतिले बोलिने अंग्रेजी मिश्रित भाषा छन् । जसलाई अघिल्लो पुस्ताका मान्छेले त केही बुझ्नै सक्दैनन् । तर, रंगिला किशोर दाईले पछिल्ला पुस्ताको दह्रो आवाज यथार्थ रुपमा बाहिर ल्याईदिनु भएको छ । बढी रंगिलो देखिने किशोर दाई उपन्यासमा त रंगिलो मात्रै हनै निकै सेक्सि रुपमा प्रस्तुत हुनु भएको छ । किशोर दाईले उपन्यासमा अरोजा नामक पात्रबाट अहिलेका युवतिहरु आफ्नो आवश्यकता पूरा गर्न आफ्नो शरिर अर्कालाई सुम्पन समेत तयार हुन्छन् भन्ने देखाउन खोजिएको छ । यो उनीहरुको रहर नभई बाध्यता पनि हो । सेक्सी पात्रले भरिपूर्ण उपन्यास अलि बढी सेक्सीलो छ । प्रौढ व्यक्तिभन्दा युवासँगै रल्लिन मन पराउने किशोर दाईको उपन्यासले अहिलेका किशोरकिशोरीको कथालाई उतारेको छ । अनेक सपना बोकेर शहर झर्ने युवतीको यथार्थ कथा उनिएको उपन्यासमा । किशोर दाई आफै पनि सेक्सलाई केन्द्रमा राखेर लेख्ने लेखक हुनुहुन्छ । उहाँले प्रयोग गरेका केही पात्रको सेक्स अनुभव असाध्यै दुःख अनि पिडादायी पनि छ । प्युठानको खलंगामा भेटिएकी उमा सशस्त्र द्धन्दबीच हराएको सेनाको सुवेदार दाजुको रिक्तता पूरा गर्न परिवारको बाटो खोज्छे । जवान उमासँग उसकै दाजुको साथी संसदले नै कोरियादेखी क्यासिनोसम्म जागिरेको आश्वासन दिएर उसको जवानीको फाइदा उठाउँछ । यस्ता पात्रहरु यहाँ छ्याप्छ्याप्ती छन् ।
मानुषीको जीवन बन्धबाट मुक्त भएको एक सफल कथा त हो नै सेक्स उसका लागि पतिलाई खुसी बनाउने साधन हुन्छ । पात्रका थुप्रै सम्वाद बढी अपाच्य जस्ता लाग्न सक्छन् । तर, यथार्थ सँधै तितो हुने भएकोले यथार्थ कथा बोकेको उपान्यस शहरको कथा को भाषा अपाच्य लाग्नु स्वभाविकै हो । छोटकरीमा भन्नुपर्दा ‘शहरको कथा’ उपन्यास आम नेपाली युवाहरुले भोग्नु परेका पिडाहरुको वर्णन हो । कारण लेखक दन्दकालमा देशको भ्रमणमा जाँदा देखेका अनुभव गरेका सत्य कुराको लेखोट हो ।
बाँकि अर्का समिक्षक को नजरमा
साभार http://pokharasamachar.com/?p=5664
सेक्सिलो ‘शहरको कथा’
संगत पनि युवासँग नै बढि भएको देख्छु । पत्रकारितामा लामो समय बिताएपछि दाई बन्नेहरुका अगाडी किशोर दाई साँच्चै ईश्र्याको पात्र हुनुहुन्छ । कारण उहाँ यो उमेरमा पनि साहित्य र पत्रकारितमा उत्तिकै सक्रिय हुनुहुन्छ । त्यो पनि पुरानै ढर्रामा नभई नयापुस्तासँग घुलमिल गर्दै । अघिल्लो पुस्ताका धेरै दाई पत्रकारहरुले पछिल्लो पुस्ताका पत्रकारका कुरा त सुन्दैनन् भने यो जमानाको युवापिढीको कुरा बुझ्न कसरी सकुन् ? सायद त्यसैले हो की उनीहरुले युवालाई पछाडी त लगाउन चहान्छन् तर, उनीहरुको भावना बुझ्न सक्दैनन् ।
हरेक कुरा फरक तरिकाले विश्लेषण गर्ने किशोर दाई अन्य पत्रकारभन्दा फरक दृष्टिकोणको हुनुहुन्छ । त्यसैले उहाँ द्धन्दकालमा देशदौडाहामा जाँदा देखेको घटनाक्रमलाई टिपेर ‘शहरको कथा’ मा उन्नु भएको छ । सत्य कुरालाई ओकल्न बढि साहित्य घुसाउने नाममा लेखक बाहेक अरुले नबुझ्ने बनाउनै पर्दैन । सत्य कुरालाई त केवल शिलशिला मिलाएर लेखे पनि राम्रो हुनसक्छ । किशोर दाईले यहि नेपाली समाजमा भएका परिदृश्यलाई शिलशिलेवार रुपमा लेखेर पुस्तकाकार दिनु भएको छ–शहरको कथा मा ।
नेपाली समाजमा अझै पनि खरो सत्य बोल्न हिच्चिकिचाउनेहरु बढी छन् । सत्य कुरा सँधै तितो हुन्छ । त्यो तितो बोल्ने दुस्साहस गर्नु भएको छ उहाँले ।
किशोर दाई उसै त ठाडो स्वभावको मान्छे हो । मन पेटमा पाप नहुने मान्छे बढि खरो हुन्छ । त्यहि भएर उहाँ ‘शहरको कथा’ मा पनि खरो रुपमा प्रस्तुत हुन भएको छ । पछिल्ला सयमा बजारमा आएका अन्य उपन्यास लेखकको भन्दा निकै फरक लेखन शैली छ किशोर दाईको । पुराना ढर्राका लेखकले अहिलेका युवायुवतिको बारेमा के लेखुन् । कारण अहिलेका युवायुवतिले प्रयोग गर्ने भाषाको भेउ नै पाउँदैनन् उनीहरु । तर, किशोर दाईले रिपोताज शैलिमा लेखेको उपन्यासले अहिलेका युवायुवतिको दुरुस्तै कथा उतारेका छन् ।
मुख्य पात्र अरोजा र म पात्रको वरिपरि घुमेको यो उपन्यास पढ्ने जो कोही युवायुवतिलाई कतै आफ्नै कथा त हैन भनेर सोच्न बाध्य तुल्याउँछ । अरोजाका अनेकखाले रहर र सोख अनि कहिल्यै पूरा नहुने इच्छामा डुबुल्की मारेको छ उपन्यासले । कानुनकी विद्यार्थी मानुषी पहिले पतिको दुःख पाए पनि उसकै कारणले पछि उदार बनेकी छे । मानुषी पात्रका माध्यमबाट किशोर दाईले पछिल्लो सयम मायाप्रिती गाँस्ने मुस्किल नमान्ने युवतिको चरिच चित्रण गरिदिनु भएको छ । बैजेन्ती थारुले उपन्यासको उठान गरेकी छे । उसको प्रेमि जो बुटवमा भएको दोहोरो भिडन्तमा ज्यान गुमाउँछ । जसले माओवादीको जनयुद्धमा थारु समुदायका युवायुवति कसरी प्रयोग भएका थिए भन्ने देखाउँछ । अरोजालाई भित्रैदेखी जलाउने सारिकाको चरित्र भएका केटीहरु सहरमा आजभोली छ्याप्छ्याप्ती पाईन्छन् । उपन्यासको म पात्र उपन्यासको सुरुदेखी अन्त्यसम्म सँगै रहन्छ । बेला बेला भेटिने म पात्र कतै लेखक नै हुन्की भन्ने शंका गर्न बाध्य बनाउँछ । उपन्यास पढिरहँदा कतै लेखककै आत्मकथा त हैन भन्ने शंका पनि फैलाउँछ । सुरुवात बैजेन्ती थारुबाट भए पनि सुरुदेखी नै अन्त्यसम्म उपन्यास सेक्सको वरिपरि फन्का मार्छ । शब्दका माला बुन्न खुंखार किशोर दाई उमेरले बुढा भए पनि उपन्यासमा साँच्चिकै किशोर देखिनु भएको छ ।
उपन्यासमा पोखरा, काठमाडौ, लगायतका शहरमा युवायुवतिले बोलिने अंग्रेजी मिश्रित भाषा छन् । जसलाई अघिल्लो पुस्ताका मान्छेले त केही बुझ्नै सक्दैनन् । तर, रंगिला किशोर दाईले पछिल्ला पुस्ताको दह्रो आवाज यथार्थ रुपमा बाहिर ल्याईदिनु भएको छ । बढी रंगिलो देखिने किशोर दाई उपन्यासमा त रंगिलो मात्रै हनै निकै सेक्सि रुपमा प्रस्तुत हुनु भएको छ । किशोर दाईले उपन्यासमा अरोजा नामक पात्रबाट अहिलेका युवतिहरु आफ्नो आवश्यकता पूरा गर्न आफ्नो शरिर अर्कालाई सुम्पन समेत तयार हुन्छन् भन्ने देखाउन खोजिएको छ । यो उनीहरुको रहर नभई बाध्यता पनि हो । सेक्सी पात्रले भरिपूर्ण उपन्यास अलि बढी सेक्सीलो छ । प्रौढ व्यक्तिभन्दा युवासँगै रल्लिन मन पराउने किशोर दाईको उपन्यासले अहिलेका किशोरकिशोरीको कथालाई उतारेको छ । अनेक सपना बोकेर शहर झर्ने युवतीको यथार्थ कथा उनिएको उपन्यासमा । किशोर दाई आफै पनि सेक्सलाई केन्द्रमा राखेर लेख्ने लेखक हुनुहुन्छ । उहाँले प्रयोग गरेका केही पात्रको सेक्स अनुभव असाध्यै दुःख अनि पिडादायी पनि छ । प्युठानको खलंगामा भेटिएकी उमा सशस्त्र द्धन्दबीच हराएको सेनाको सुवेदार दाजुको रिक्तता पूरा गर्न परिवारको बाटो खोज्छे । जवान उमासँग उसकै दाजुको साथी संसदले नै कोरियादेखी क्यासिनोसम्म जागिरेको आश्वासन दिएर उसको जवानीको फाइदा उठाउँछ । यस्ता पात्रहरु यहाँ छ्याप्छ्याप्ती छन् ।
मानुषीको जीवन बन्धबाट मुक्त भएको एक सफल कथा त हो नै सेक्स उसका लागि पतिलाई खुसी बनाउने साधन हुन्छ । पात्रका थुप्रै सम्वाद बढी अपाच्य जस्ता लाग्न सक्छन् । तर, यथार्थ सँधै तितो हुने भएकोले यथार्थ कथा बोकेको उपान्यस शहरको कथा को भाषा अपाच्य लाग्नु स्वभाविकै हो । छोटकरीमा भन्नुपर्दा ‘शहरको कथा’ उपन्यास आम नेपाली युवाहरुले भोग्नु परेका पिडाहरुको वर्णन हो । कारण लेखक दन्दकालमा देशको भ्रमणमा जाँदा देखेका अनुभव गरेका सत्य कुराको लेखोट हो ।
