यो पुस्तक
लेखकले भने झैँ नेपाली संक्रमणकालमा दिल्ली, माओबादी र दरबारको उतार-चढाबपूर्ण
सम्बन्धलाई केन्द्रमा राखेर यी तिन पक्क्ष को भूमिकाको लेखाजोखा गरिएको रहेछ| यसले माओबादी
आन्दोलनको उठान बारे सयमित ब्याख्या दिएको छ| नेपाली समाजमा ब्याप्त अन्याय, शोषण र Service Delivery को कमिले आन्दोलनको उठान भए पनि यसको फैलावटमा
दरबार र भारतको भूमिकाको सटिक बिश्लेषण गरेको छ| भारतको नजरमा एकातिर प्रचण्ड
को अविस्वासनिय छबी अर्कोतिर डा बाबुराम भट्टराइको साच्चिकैको लोकप्रियता,
प्राज्ञिक उत्कृस्टता र विश्वासनियता र आफ्नो राजनैतिक मान्यतामा निरन्तरता को
कारणले यो माओबादी, दरबार र भारतको समिकरणमा निक्कै रोचक मोडहरु आएको देखाइएको छ|
बिशेष
अवस्था र बिषय बाहेक डा बाबुराम भट्टराई ले भने जस्तै पहिले आर्थीक प्रगति अनि समानता,
सार्वभौमिकता, र रास्ट्रबाद को लडाई प्राथमिकतामा पर्नु पर्दछ भन्ने धारणा ठिक जस्तो लाग्यो|
नेपालमा
मुद्दा उठान र बैठान मा [ जस्तै मधेस आन्दोलन, जनजाती आन्दोलन आदिमा] बिदेशीको
बढ्दो हस्तक्षेप आस्चर्यचकित पर्ने खालको रहेछ|
एक
अर्कोलाई प्रयोग गर्न खोज्दा राजसस्था को जरो उखेलिएको प्रसंग मार्मिक लाग्यो|
भित्रि चलखेल बार्ताका प्रसंग, रुक्मांगद कटवालको भूमिका रमाइलो लाग्यो|
ज्ञानेन्द्र को असफलताको कारण को बिश्लेषण चित्त बुझ्दो छ| भारतको नेपालमा माओबादी
संसदीय दल र दरबार संगको सम्बन्धको उतार चढाब र बर्तमानको सुरक्षा चिन्ताको नजरको हेराइ र भाबी आबस्यकता [उपल्लो स्तर को सम्बन्धको बिस्तारको खाचो] को बिस्लेषण सहि छ|
माओवादी भित्रकै सक्ति सन्तुलन, र इतिहास रोचक ढंगले राखिएको रहेछ| नेपालमा कसरी
गणतन्त्रको सम्भावना बढेछ त्यस्को सहि बिस्लेषण छ| समग्रमा नेपाल लाई कसरी बिदेशी स्वार्थ [नीति] को प्रयोगशाला बनाइएको रहेछ त्यो बुझ्न यो किताब पढ़निय छ|
धेरै कुराको गहिरो बिश्लेषण मिल्दछ| सुधिर शर्मा ज्युका अरु येस्तै कृति को अपेक्षा रहने छ|
पढ्न को लागि किताब उपलब्ध गराइदिने [साटासाट] चन्द्र साबी जी लाई धन्यबाद|
मिति २०७०
फाल्गुन
राजेन्द्र प्रसाद पराजुली
भिक्टोरिया,
क्यानाडा
